"زیباتر از زندگی" چه در فرم و ساختار و چه در محتوا و مضمون، حرف جدیدی برای گفتن ندارد و تنها نسخه­ ضعیفی از فیلم­های دفاع مقدسیِ دهه­ شصت است. فیلم هایی که در حال حاضر تاریخ مصرفشان گذشته و برای مخاطب امروز باید از زاویه دید امروزی دفاع مقدس را روایت کرد. مسئله ای که مثلاً فیلم "خاکستر و برف" در بین فیلم­های امسال به آن توجه داشته و با زاویه دیدی امروزی به دفاع مقدس می پردازد.

"زیباتر از زندگی" به زندگی شهید حسین علم الهدی می پردازد، شهیدی که در محاصره­ خرمشهر حاضر نشد شهر را ترک کند و تا آخرین لحظه زندگی اش جانانه ایستاد و مقاومت کرد.

نکته متفاوتی که آرام آرام در فیلم های دفاع مقدس دارد تصویر می شود، حضور ارتشی­ها و کاراکترهای مثبتی است که از آنها نشان داده می شود. تا به حال بیشتر، نقش نیروهای مردمی مثل بسیج و سپاه را می دیدیم و حالا ارتش هم وارد گود شده که البته نکته مثبتی است.

زیباتر از زندگی در حالیکه با دوربین 35 ساخته شده اما قاب­ها، میزانسن­ها و ترکیب­بندی­هایی تلویزیونی دارد. شخصیت پردازی متوسط شهید علم الهدی او را فردی معمولی، بی هدف و کمی شعاری به تصویر کشیده است. نکته بعدی راجع به لحظات پر التهاب اِشغال شهر است. بعثی ها فشار سنگینی برای اِشغال خرمشهر می­آوردند، طوری که اَمان شهر بریده شده بود و از زمین و آسمان گلوله می بارید. اما در فیلم بجز مقطعی که نیروهای تحت امر علم الهدی به همراه او برای مقابله با تانکها راهی می شوند، بقیه­ی زمانِ فیلم، انگار نه انگار که خبری از عراقیها باشد به جز صدای خمپاره هایی که هر از چندگاهی شنیده می شود.

روایت، ریتم متوسطی دارد و گاهی کُند می شود. قصه، گره محکمی که روایت در جهت گشودن آن پیش برود، ندارد و باری به هر جهت پیش می رود. به جز علم الهدی که شخصیت پردازی متوسطی دارد، سایر کاراکترها بسیار غریب و دور از مخاطب هستند، شناسنامه ای از آنها به مخاطب داده نمی شود و در نتیجه ارتباطی بین ما با آن کاراکترها شکل نمی گیرد.

نکته دیگری که لازم است بیان شود، شخصیت سفید علم الهدی است. او به طرز اعصاب خُرد کنی بچه مثبت است، هیچ عیب و ایراد و نقطه ضعفی ندارد، پاک و خوش اخلاق و ملایم! این نوع شخصیت­ها جذابیتی برای مخاطب ندارند مگر اینکه پرداخت دقیق و چند وجهی ای داشته باشند. بنابراین بهتر بود کاراکترها خاکستری باشند تا از ریسک پس زدن مخاطب در امان بمانند.

در مجموع فیلمی دهه شصتی از شاه حسینی دیدیم که بهتر بود در این مقطع زمانی ساخته نشود. هرچند نیت خالصانه وی در به تصویر کشیدن زندگی شهید علم الهدی بر کسی پوشیده نیست.